Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego

Rezonans magnetyczny Bydgoszcz (RM) to nieinwazyjna metoda obrazowania ciała człowieka bez użycia promieniowania jonizującego. Działanie RM jest skomplikowane. W skrócie wykorzystuje się zjawisko spinu jąder atomów (głównie wodoru).
Obrazowanie RM jest bardzo złożone i dostarcza wielu informacji. Wykorzystuje się je w badaniach diagnostycznych w procesie oceny zdrowia stanu pacjenta.

Bezpieczeństwo i przeciwwskazania do badania

RM uznawany jest za bezpieczną metodę obrazowania. Pole magnetyczne wykorzystywane w badaniu nie powoduje istotnych interakcji z organizmem, a liczne badania naukowe nie wykazały jego szkodliwego wpływu człowieka. Badanie można przeprowadzać u kobiet w ciąży, choć nie zaleca się tego w I trymestrze. Miesiączka nie jest przeciwwskazaniem.

Bezpieczeństwo pacjenta może być zagrożone, jeśli w ciele obecne są metalowe przedmioty, np. odłamki metalu, zaciski naczyniowe czy stymulatory. Ich praca może być zaburzona, co stanowi przeciwwskazanie do badania.

Silne pole magnetyczne może przemieszczać nawet głęboko osadzone obiekty wrażliwe na jego działanie. Większość implantów nie reaguje na pole magnetyczne. Jednak jeśli znajdują się blisko badanego obszaru, mogą zniekształcać pole magnetyczne i obniżać wartość diagnostyczną obrazów.

Badanie trwa 20-60 minut i odbywa się w ciasnej komorze, w której słychać nieprzyjemne trzaski. Może to być problematyczne dla osób z klaustrofobią lub niezdolnych do współpracy.

Często konieczne jest dożylne podanie środka kontrastującego. Nadwrażliwość na gadolinowe środki kontrastujące jest przeciwwskazaniem. Reakcje na środki kontrastowe w RM są łagodniejsze i rzadsze niż na jodowe środki cieniujące stosowane w tomografii komputerowej.

Rezonans Magnetyczny Bydgoszcz – Wskazania do badania

• Badanie jest wskazane w różnych chorobach.  Głównie do oceny tkanek miękkich.
• Jest bardzo przydatne w diagnostyce schorzeń dużych narządów miąższowych takich jak wątroba czy trzustka. Wyjątkiem są płuca.
• Diagnostyka chorób płuc jest ograniczona z powodu małej ilości wody i wodoru w miąższu płuc.
• Dlatego badanie RM stosuje się w konkretnych, wybranych sytuacjach, jak ocena naciekania guza lub struktur śródpiersia w celu zaplanowania leczenia operacyjnego.

Przygotowanie i przebieg badania

Przygotowanie do badania zależy od jego rodzaju i miejsca. Czasami nie potrzeba przygotowania lub wystarczy być 2 godziny na czczo, dłużej w przypadku badania przewodu pokarmowego lub dróg żółciowych.

Przy znieczuleniu ogólnym należy być na czczo przez 6 godzin. Przy badaniu miednicy pęcherz moczowy powinien być średnio wypełniony. Leki należy przyjąć normalnie, popijając wodą.

Badanie sutka wykonuje się między 6. a 13. dniem cyklu, także przy antykoncepcji, a po odstawieniu hormonalnej terapii zastępczej – 4 tygodnie później.

Pacjent powinien przynieść dokumentację poprzednich badań obrazowych (TK, RTG, USG) co ułatwi postawienie diagnozy.

Skóra nad badaną okolicą powinna być czysta i bez kosmetyków (makijażu i lakieru do włosów), które mogą zniekształcać pole magnetyczne.

Na badanie należy przyjść 30 minut wcześniej, by zapytać o szczegóły i wypełnić ankietę zdrowotną. Metalowe przedmioty należy pozostawić w szatni. Jeśli podawany będzie kontrast, pielęgniarka założy wenflon.

Do badania pacjent kładziony jest na wąskim stole, w aparacie otwartym lub tunelu. Podczas badania słychać nieprzyjemne trzaski, osoby wrażliwe mogą używać stoperów do uszu. Pacjent otrzymuje zdalny wyłącznik do przerwania badania na żądanie.

Czasami po pierwszej fazie badania podaje się dożylnie kontrast, po czym rozpoczyna się część pokontrastowa.

Technik może wydawać polecenia, które pacjent musi wykonywać.

Wyniki w zależności od trybu badania i miejsca jego wykonywania (badanie szpitalne lub ambulatoryjne) są dostępne od kilku godzin do kilkunastu dni od daty badania.

Po badaniu

Po badaniu z kontrastem pacjent jest obserwowany przez 30 minut z powodu ryzyka niepożądanych reakcji. Przy odbiorze wyniku należy sprawdzić czy załączono wszystkie poprzednie badania obrazowe. Wynik należy pokazać lekarzowi wystawiającemu skierowanie i przechowywać w bezpiecznym miejscu.